داکر یک پلتفرم متن‌باز برای اجرا و پیاده‌سازی نرم‌افزارهای مختلف، در سیستم‌عامل‌هایی غیر از سیستم‌عامل میزبان است. درواقع با استفاده از این پلتفرم می‌توانید نرم‌افزارهای مختلف را در هر سیستم‌عاملی اجرا کنید. بسیاری از افراد فعال یا آشنا به حوزه برنامه‌نویسی درباره داکر شنیده‌اند. اما داکر چیست و برای چه کاری از آن استفاده می‌شود؟ اگر به دنبال یافتن این جواب هستید، پیشنهاد می‌کنیم ادامه مقاله را از دست ندهید.

داکر؛ پلتفرمی مناسب برای مدیریت و توزیع اپلیکیشن‌ها

داکر یک پلتفرم متن‌باز برای جمع‌بندی، اجرا و پیاده‌سازی اپلیکیشن‌ها در کانتینرها (Container) است. کانتینر به عنوان یک جعبه ایزوله و امن، اپلیکیشن‌ها را در خود ذخیره می‌کند. اولین نسخه کانتینر در سال ۲۰۰۰ به بازار عرضه شد. با معرفی سیستم داکر در سال ۲۰۱۳ نگاه جدی‌تری به داکر شد؛ چراکه کانتینر به ‌طور جدی در سیستم داکر مورداستفاده قرار گرفت. دانستن نحوه داکر یکی از مهارت‌های حیاتی برای برنامه‌نویسان و توسعه‌دهندگان حوزه دواپس (DevOps) است که به واسطه آن می‌توانند کارهای خود را به صورت منظم و با سادگی بیشتری پیش ببرند.
درواقع نگهداری اپلیکیشن در داکر به شما اجازه می‌دهد تا برنامه بهینه‌سازی‌شده را با حجم کمتری در سیستم‌عامل‌های لینوکس، ویندوز و OS اجرا کنید. پلتفرم داکر توسط زبان برنامه‌نویسی Go ایجاد شده است. به عبارت دیگر داکر پلتفرمی برای یکپارچه کردن نرم‌افزار در سیستم‌عامل‌های مختلف است؛ بنابراین با استفاده از این پلتفرم می‌توانید بدون نیاز به استفاده از پیش‌نیازهای اضافی، به توسعه برنامه خود روی سیستم‌عامل‌های مختلف بپردازید.
این ویژگی تاثیر خیلی زیادی روی کاهش حجم و بهبود عملکرد اپلیکیشن شما دارد. برای عمیق‌تر شدن در عملکرد داکر، باید به بررسی دقیق‌تر کانتینرها در بخش بعد بپردازیم.

کانتینر داکر چیست؟

اگر بخواهیم توضیح جامع و ساده‌ای درباره کانتینر بگوییم، واحدی از نرم‌افزار است که می‌تواند کل نرم‌افزار را از سیستم عاملی به سیستم عامل دیگر برای پردازش ارسال کند. به عبارتی کانتینر واحدی برای جمع‌آوری تمام کدهای متعلق به یک نرم‌افزار است که می‌تواند آن را در سایر سیستم‌عامل‌ها اجرا کند. این سیستم محیطی شبیه به ماشین‌های مجازی دارد، با این تفاوت که در کانتینر تنها هسته یا Kernel سیستم‌عامل میزبان به اشتراک گذاشته می‌شود.
کانتینرها می‌توانند نرم‌افزارهای ساخته‌شده در لینوکس و ویندوز را از محیط میزبان خود جدا کنند و به‌صورت شبیه‌سازی‌شده در پلتفرم داکر اجرا کنند. این کانتینرها به واسطه ساختاری که دارند، اجرای کامل و دقیق نرم‌افزار را خارج از سیستم عامل اولیه خود کنترل می‌کنند. در کانتینر می‌توان فایل‌های با فرمت EXE را خارج از محیط اولیه اجرا کرد. این ویژگی کانتینر در پلتفرم داکر باعث می‌شود تا از محبوبیت بالایی نزد توسعه‌دهندگان برخوردار شود.
کانتینرها جایگزین فوق‌العاده‌ای برای ماشین‌های مجازی هستند؛ چراکه استفاده از آن‌ها به شما اجازه می‌دهد تا با استفاده از منابع کمتر، برنامه را با سرعت بیشتری اجرا کنید. کانتینر به طور کلی از سه بخش اصلی زیر تشکیل می‌شود. برای ساخت و استفاده از کانتینر باید به ترتیب از فناوری‌های زیر استفاده شود.

• Builder (برای ساخت کانتینر)
• Engine (برای شروع کار کانتینر)
• Orchestration (برای مدیریت کانتینر)

داکر فایل چیست؟

داکر فایل (DockerFile) فایل‌های اصلی تنظیمات داکر است که عملکرد و نحوه کار کانتینرها را مشخص می‌کند. از طریق این فایل می‌توان اطلاعات اصلی درباره کانتینر را مشخص کرد. یعنی می‌توانید سیستم‌عامل اصلی برنامه و زبان‌های برنامه‌نویسی مربوط به آن را مشخص کنید. به واسطه این مشخصات در داکر فایل می‌توان دستور نحوه اجرای نرم‌افزار را تعیین کرد.

استفاده از Image و Run برای راه‌اندازی داکر

شما با استفاده از دستورهای مختلف در داکر فایل، می‌توانید قسمت‌های مختلف موردنیاز برای اجرای صحیح کانتینر را مشخص کنید. برای مثال یکی از بخش‌های مهم در داکر فایل، بخش Docker image است. این بخش توسط builder برای ایجاد یک فایل image بر اساس محتویات موجود در داکر فایل، ساخته می‌شود. این image شامل دستور‌العمل‌هایی است که به واسطه آن نحوه اجرای کانتینر را مشخص می‌کنید.
برای پیداکردن image مربوط به هر کانتینر، می‌توانید از دستور FROM استفاده کنید. همچنین برای اجرای داکر می‌توانید از دستور Run استفاده کنید. تا زمانی که هر کانتینر نام منحصر به ‌فردی داشته باشد، هر image را می‌توانید برای کانتینرهای مختلف استفاده کنید.

DockerHub

یکی از منابع اصلی پیداکردن فایل‌های image برای کانتینر، DockerHub است. داکرهاب به عنوان یک مخزن شناخته می‌شود که imageهای متن‌باز زیادی در آن پیدا می‌شود.

DockerEngine

DockerEngine نیز به عنوان کلاینت یا سرور اصلی در داکر شناخته می‌شود که وظیفه ساخت و اجرای کانتینرها را دارد. این قسمت هسته به عنوان هسته اصلی داکر نیز شناخته می‌شود.

داکر چگونه عمل می‌کند؟

داکر پلتفرمی جذاب برای اجرای نرم‌افزار روی سیستم‌عامل‌های دیگر است؛ اما برای درک بهتر این پلتفرم بهتر است نگاهی به مکانیزم عملکرد آن نیز داشته باشیم.
این پلتفرم با بهره‌گیری از بسیاری از ویژگی‌های کرنل لینوکس، فضای مناسبی برای ایجاد این لایه ایزوله و محافظت‌شده ساخته است. این پلتفرم با ایجاد فضاهای متفاوت به نام NameSpace، فضای مناسبی را برای اجرای بخش‌های مختلف کانتینر ایجاد کرده است. به عبارتی داکر لایه‌ای میانی بین سیستم‌عامل و نرم‌افزار ایجاد می‌کند که به واسطه همین لایه، توانایی اجرای نرم‌افزار روی سیستم‌عامل‌های دیگر پیدا می‌شود.
درواقع داکر به شما اجازه می‌دهد تا نرم‌افزار‌های متفاوتی که با میزبانی سیستم‌عامل‌های متفاوت یا زبان‌های برنامه‌نویسی متفاوت ساخته شده‌اند را اجرا کنید. درواقع استفاده از این پلتفرم، هزینه‌های شما را تا حد زیادی کاهش خواهد داد؛ چراکه با استفاده از این پلتفرم می‌توانید نرم‌افزارهای با ساختار برنامه‌نویسی متفاوت را روی یک دستگاه اجرا کنید.
شما با استفاده از داکر مستقیما با هسته سیستم‌عامل کار خواهید کرد. این موضوع برخلاف ماشین‌های مجازی سیستم شما را به چند بخش متفاوت تقسیم نمی‌کند. با داشتن داکر روی سیستم خود می‌توانید نرم‌افزارهای متفاوت را روی کانتینر‌های تعریف‌شده هرکدام از آن‌ها به سادگی اجرا کنید. پلتفرم داکر به دلیل سادگی در اجرا و صرفه‌جویی در هزینه و زمان،  محبوبیت بالایی نزد کاربران دارد.

کلام آخر

در این مقاله سعی کردیم به طور کامل و خلاصه درباره این که داکر چیست صحبت کنیم. همان‌طور که در متن خواندیم، این پلتفرم فضایی بسیار مناسب برای اجرای نرم‌افزارهای گوناگون، روی سیستم‌عامل‌های مختلف است. با استفاده از سرویس توسعه داکر با یوتاب می‌توانید از داکر برای توسعه‌ی محصول خود استفاده کنید.