هر چیزی که باید درباره ابر خصوصی بدانید
ابر خصوصی یک محیط محاسباتی ایمن و اختصاصی است که سازمان ها را قادر می سازد زیرساخت های فناوری اطلاعات خود را میزبانی و مدیریت کنند. بر خلاف ابر های عمومی، ابر های خصوصی با سایر کاربران یا سازمان ها به اشتراک گذاشته نمی شوند و سطح بالا تری از کنترل و امنیت را فراهم می کنند. این ابر ها معمولاً در مرکز داده یک شرکت یا از طریق یک ارائه دهنده شخص ثالث ساخته می شوند و به کسب و کار ها اجازه می دهند از فناوری ابری استفاده کنند و در عین حال، حق حاکمیت داده ها را حفظ کنند. ابر های خصوصی مقیاس پذیری، بهینه سازی منابع و کارآمدی هزینه را ارائه می دهند و آن ها را به انتخابی جذاب برای شرکت هایی با حریم خصوصی داده ها، انطباق با مقررات و الزامات عملکردی سخت گیرانه تبدیل می کنند.
انواع ابر ها
ابر خصوصی:
- ابر خصوصی یک محیط محاسباتی است که در آن زیرساخت به یک سازمان اختصاص داده شده است.
- معمولاً در مرکز داده خود سازمان یا از طریق یک ارائه دهنده ابر خصوصی میزبانی می شود.
- سطوح بالایی از کنترل، امنیت و سفارشی سازی را ارائه می دهد.
- ایده آل برای مشاغلی است که به امنیت سایبری و حریم خصوصی داده ها و الزامات قانونی مرتبط است.
ابر عمومی:
- ابر عمومی یک محیط رایانش ابری است که توسط یک ارائه دهنده خدمات شخص ثالث ارائه و بین چندین سازمان به اشتراک گذاشته شده است.
- منابع در مراکز داده ارائه دهنده میزبانی می شوند و از طریق اینترنت قابل دسترسی هستند.
- مقیاس پذیری، کارایی هزینه و حداقل سرمایه گذاری اولیه را ارائه می دهد.
- مناسب برای مشاغلی است که نیاز به انعطاف پذیری و مقرون به صرفه بودن دارند.
ابر هیبریدی:
- یک ابر هیبریدی، عناصر ابر های خصوصی و عمومی را ترکیب می کند و به داده ها و برنامه ها اجازه می دهد بین آن ها حرکت کنند.
- انعطاف پذیری برای استفاده از منابع ابر عمومی برای مقیاس پذیری، در حالی که داده های حساس را در یک ابر خصوصی حفظ می کند.
- ایجاد تعادل بین کنترل و صرفه جویی در هزینه.
- مناسب برای سازمان هایی با حجم کاری متفاوت و نیاز های ذخیره سازی داده ها.
انتخاب بین ابر خصوصی، ابر عمومی یا فضای ابر هیبریدی به الزامات خاص یک سازمان، از جمله امنیت داده ها، انطباق، مقیاس پذیری و ملاحظات هزینه بستگی دارد.
مزایای ابر خصوصی
- امنیت افزایش یافته:
ابر های خصوصی سطح بالا تری از کنترل و سفارشی سازی اقدامات امنیتی را ارائه می دهند که آن ها را برای سازمان هایی با الزامات امنیتی دقیق داده، ایده آل می کند.
- سفارشی سازی:
سازمان ها این انعطاف پذیری را دارند که زیرساخت های ابر خصوصی خود را برای رفع نیاز های خاص، از جمله انتخاب های سخت افزار و نرم افزار، تنظیم کنند.
- کنترل:
کاربران ابر خصوصی کنترل کامل بر زیرساخت های خود را حفظ می کنند. آن ها می توانند تصمیمات اساسی بگیرند و منابع را همان طور که می خواهند مدیریت کنند.
- تطابق:
ابر های خصوصی اغلب توسط سازمان هایی انتخاب می شوند که باید استاندارد های انطباق مقرراتی را برای داده های حساس رعایت کنند.
- عملکرد قابل پیش بینی:
با منابع اختصاصی، ابر های خصوصی می توانند عملکردی ثابت و قابل پیش بینی ارائه دهند که برای برنامه ها و بار های کاری خاص بسیار مهم است.
- حاکمیت داده ها:
ابر های خصوصی به سازمان ها اجازه می دهد تا داده های خود را در زیرساخت خود نگه دارند و از حاکمیت داده ها اطمینان حاصل کنند و نگرانی ها در مورد حفظ حریم خصوصی و حاکمیت داده ها را کاهش دهند.
یک ابر خصوصی چگونه عمل می کند؟
- مجازی سازی:
این فناوری منابع IT را از سخت افزار فیزیکی انتزاع می کند و به کاربران امکان می دهد ماشین های مجازی یا واحد های نرم افزاری ایجاد کنند که مانند ماشین های فیزیکی رفتار کنند. منابع سخت افزاری مانند CPU، حافظه و فضای ذخیره سازی ادغام شده و بر حسب تقاضا به این ماشین های مجازی اختصاص داده می شوند.
- نرم افزار مدیریت:
مدیران از نرم افزار مدیریت برای کنترل و مدیریت مرکزی زیرساخت فناوری اطلاعات به عنوان واحد های نرم افزاری استفاده می کنند. این نرم افزار به حفظ پیکربندی های سازگار، اطمینان از رعایت امنیت و بهینه سازی تخصیص منابع کمک می کند.
- تکنولوژی های اتوماسیون:
اتوماسیون برای سرعت بخشیدن به کار هایی مانند تهیه و ادغام سرور، کاهش تلاش ها و خطا های دستی بسیار مهم است. ابزار های اتوماسیون مدیریت زیرساخت ابری را کارآمد تر می کند.
- روش های توسعه و استقرار:
محیط های ابری خصوصی اغلب نیاز به تغییر در شیوه های توسعه و استقرار دارند. میکروسرویس ها و کانتینر ها کارایی و انعطاف پذیری را در فضای ابر خصوصی افزایش می دهند.
انواع رایج سیستم های ابر خصوصی
- ابر خصوصی داخلی:
سازمان ها زیرساخت ابر خصوصی خود را در مراکز داده خود ایجاد و نگهداری می کنند. این حداکثر کنترل و امنیت را فراهم می کند اما نیاز به سرمایه گذاری اولیه و نگهداری مداوم دارد.
- Virtual Private Cloud (VPC):
این رویکرد از فناوری های مجازی سازی در یک ارائه دهنده ابر عمومی استفاده می کند و یک محیط ابر خصوصی منطقی را در یک زیرساخت ابر عمومی مشترک ایجاد می کند.
- خدمات ابر خصوصی مدیریت شده:
عرضه کنندگان این سیستم، مدیریت زیرساخت و نگهداری و پشتیبانی آن را ارائه می دهند و به سازمان ها اجازه می دهند بر روی تجارت اصلی خود تمرکز کنند.
AWS چگونه ابر خصوصی را پشتیبانی می کند؟
سرویس ابری AWS از نیاز های محاسبات ابری خصوصی با مجموعه خدمات گسترده، شبکه مرکز داده جهانی، ویژگی های امنیتی و انطباق، مقیاس پذیری، قابلیت های ترکیبی، خدمات مدیریت شده، برنامه های افزودنی مرکز داده و گزینه های اتصال مستقیم مانند AWS Outposts و Direct Connect پشتیبانی می کند. امنیت فضا ها به پیکربندی و مدیریت بستگی دارد. ابر های خصوصی کنترل بیشتری را ارائه می دهند، اما هم ابر های عمومی و هم ابر های خصوصی زمانی که به خوبی نگهداری شوند، می توانند ایمن باشند.
جمع بندی
در نتیجه، ابر های خصوصی یک محیط محاسباتی اختصاصی و قابل تنظیم را ارائه می دهند و آن ها را به انتخابی ارجح برای سازمان هایی با نیاز های امنیتی، انطباق و سفارشی سازی دقیق تبدیل می کند. در حالی که آن ها کنترل پیشرفته ای را ارائه می دهند، ابر های خصوصی نیاز به سرمایه گذاری قابل توجهی در زیرساخت ها و مدیریت مداوم دارند. از سوی دیگر، ابر های عمومی مانند AWS اقدامات امنیتی قوی و مقیاس پذیری را در حین تخلیه مسئولیت های تعمیر و نگهداری ارائه می دهند. امنیت هر ابری، عمومی یا خصوصی، به شدت به پیکربندی و شیوه های مدیریتی مناسب متکی است. انتخاب بین ابر های عمومی و خصوصی باید بر اساس الزامات خاص یک سازمان باشد؛ با توجه به این که هر دو، در صورت استقرار و مدیریت مناسب، می توانند ایمن و کارآمد باشند.