مقایسه اجرای کوبرنتیز در ماشین‌های مجازی و سرورهای واقعی
سرویس کوبرنتیز سرویسی برای مدیریت و ارکستریشن اپلیکیشن‌های گوناگون است که می‌توان آن را در ماشین‌های مجازی یا سرورهای واقعی اجرا کرد.
اجرای کوبرنتیز در سرورهای گوناگون تفاوت‌هایی را با یکدیگر دارد. نمی‌توان به طور قطع گفت که کدام یک از این سرورها برای شما بهتر هستند؛ چراکه هرکدام مزایا و معایبی را دارند که شما با توجه به نیازی که دارید، یکی از آن‌ها را انتخاب می‌کنید. اگر می‌خواهید درباره ماشین‌های مجازی و سرورهای فیزیکی یا Bare Metal اطلاعات بیشتری کسب کنید، به شما پیشنهاد می‌کنیم ادامه این مقاله را از دست ندهید.
سرویس کوبرنتیز را روی چه سروری اجرا کنیم؟
امروزه استفاده از سرویس کوبرنتیز در شرکت‌های مختلف برای مدیریت و ارکستریشن اپلیکیشن‌های کانتینری، به امری رایج تبدیل شده است. زمانی که می‌خواهید اپلیکیشن‌های کانتینری را با کوبرنتیز تنظیم و مدیریت کنید، باید ابتدا تصمیم بگیرید که متعلقات مستقر را در سرورهای فیزیکی یا ماشین‌های مجازی (VM) قرار دهید.
به این موضوع توجه داشته باشید که به قطعیت نمی‌توان درباره برتری یکی از آن‌ها صحبت کرد؛ در واقع پاسخ این پرسش به عواملی مانند مقیاس کارها، هزینه، منابع و کارایی بستگی دارد. در ادامه به مزایا و معایب استفاده از هرکدام این متدهای استقرار بیشتر می‌پردازیم.
مخارج کلی و کارایی
استقرار اپلیکیشن‌های کانتینری در کوبرنتیز روی سرورهای فیزیکی (که به آن‌ها Bare Metal نیز گفته می‌شود) مخارج کلی مرتبط با یک هایپروایزر را کم می‌کند. در یک فضای استقرار فیزیکی، تمام منابع سخت‌افزاری، صرفا به فضاهای کاری یا Workloadهای کانتینری اختصاص داده شده‌اند. علاوه بر این، اطلاعات شبکه و ذخیره‌سازی منابع، مستقیما بدون دخالت هایپروایزر اجرا می‌شوند.
این مزیت استفاده از سرورهای فیزیکی لزوما در مورد استقرارهای ماشین مجازی صدق نمی‌کند. شایان ذکر است که پیشرفت‌هایی که در ۲۰ سال گذشته برای بهینه‌سازی بیشتر ماشین‌های مجازی اتفاق افتاده نیز باعث شده‌اند تا هزینه‌های کلی استفاده از هایپروایزرها به شکل قابل ملاحظه‌ای کاهش پیدا کنند. البته این نکته را نیز باید در نظر داشته باشید که استفاده از ماشین‌های مجازی، انعطاف‌پذیری به مراتب بالاتری نسبت به سرورهای فیزیکی دارند. به همین دلیل بسیاری از کاربران سرویس کوبرنتیز ترجیح می‌دهند با کمی هزینه بیشتر، از ماشین‌های مجازی استفاده کنند.
تفاوت کارایی کوبرنتیز در ماشین مجازی و سرور فیزیکی
اگر برای موضوعی که در قسمت قبل به آن اشاره کردیم مثالی بیاوریم، می‌توان گفت ماشین مجازی Vmware، زمانی که فضای کار کوبرنتیز را روی آن از طریق هایپروایزر ESXi اجرا می‌کنید، ۸ درصد عملکرد مفیدتری نسبت به سرورهای فیزیکی دارد. در واقع سی‌پی‌یو ESXi تضمین دسترسی به حافظه پادها را در حافظه غیریکنواخت دامین‌ها تضمین می‌کند. این موضوع باعث می‌شود تا محلی سازی اطلاعات در ماشین مجازی Vmware در مقایسه با زمان‌بندی سرور فیزیکی لینوکس عملکرد بهتری دارد.
علاوه بر این، اجرای کوبرنتیز در ماشین‌های مجازی به تیم IT اجازه می‌دهد تا بتوانند گره‌های گوناگون با اندازه‌های مختلف را برای انواع محل‌های استقرار انتخاب کنند. در استقرار اپلیکیشن‌های کانتینری در سرورهای فیزیکی Bare Metal، کل سرور به منابع پادهای در حال اجرا دسترسی کامل دارند. در ماشین‌های مجازی، انتخاب دسترسی منابع به هر ماشین مجازی ساده‌تر از این کار در سرورهای فیزیکی است. به عبارتی می‌توانید با استفاده از هایپروایزرها، منابع را در کل فضای کوبرنتیز ساده‌تر مدیریت کنید. از طرف دیگر زمانی که تمام Workloadها در سرور فیزیکی در فضای کوبرنتیز در حال اجرا شدن هستند، و ماشین مجازی دیگری برای میزبانی از Workloadها وجود ندارد، کوبرنتیز به شما پیشنهاد مدیریت جزئی‌تر هر پاد را پیشنهاد می‌دهد.
استقرار منابع و مدیریت آن‌ها
یک مسئله واضح در استفاده از سرورهای مجازی، سادگی استقرار منابع در آن نسبت به سرورهای فیزیکی است. اگرچه پلتفرم‌های ماشین مجازی نیازمند کارهای اضافی برای نصب هایپروایزر و ماشین مجازی در یک سیستم سخت‌افزاری هستند، اما استقرار منابع در آن بسیار سریع است و به‌روزرسانی‌های آن نیز دیرتر از سرورهای فیزیکی انجام می‌شوند.
زمانی که شما از یک هایپروایزر استفاده می‌کنید، استقرار منابع در ماشین‌های مجازی مستقل از سیستم سخت‌افزاری شما هستند. زمانی که سخت‌افزار فیزیکی به این چرخه اضافه می‌شود، تمام ماشین‌های مجازی دست نخورده باقی می‌مانند و بین هایپروایزرهای گوناگون می‌توانند جا به جا شوند. این مسئله مدیریت منابع و پلتفرم را ساده‌تر می‌کند و شما می‌توانید زمان خرابی فضای کار هنگام تعمیر سخت‌افزار را حذف کنید.
ماشین‌های مجازی می‌توانند با استفاده از تمپلیت‌های از پیش نصب شده سیستم‌عامل لینوکس، اطلاعات لازم را در گره‌های کوبرنتیز استقرار دهند. تیم IT شرکت‌ها تمایل دارند تا از ماشین‌های مجازی استفاده کنند تا بتوانند به سادگی پادها را به صورت مستقیم روی ESXi اجرا کنند. این مسئله گزینه‌ای کارآمد برای شرکت‌هایی است که از فضای کاری کوبرنتیز خود را روی ماشین‌های مجازی اجرا کنند.
برای شرکت‌ها شروع کار بدون کوبرنتیز و اجرای اپلیکیشن‌ها روی فضاهای کاری موجود در ماشین‌های مجازی گزینه‌ای منطقی به نظر می‌رسد. این مسئله باعث می‌شود تا دیگر نیازی به منابع سخت‌افزاری اختصاصی وجود نداشته باشد. با استفاده از سرورهای فیزیکی، منابع کانتینری خود را تنها در فضای سرویس کوبرنتیز می‌توانید نگهداری کنید.
دسترسی قوی
هایپروایزرهایی را که از ماشین‌های مجازی نگهداری می‌کنند، به سادگی می‌توان دوباره روی سرور مجازی دیگری اجرا کرد. این موضوع نیز می‌تواند به عنوان مزیتی برای ماشین‌های مجازی مطرح شود. البته تیم IT پروژه باید درباره قرار دادن ماشین‌های مجازی متعدد روی یک هایپروایزر محتاط باشند؛ چون زمانی که ماشین‌های مجازی از بین می‌روند، عواقب آن به شکل قابل ملاحظه‌ای بیشتر از زمانی است که شما یک سرور فیزیکی Bare Metal تنها را از دست می‌دهید.
برای اطمینان بیشتر از دسترسی بالا، محیط کاری را برای غلبه بر خرابی در لایه‌های کوبرنتیز در ماشین‌های مجازی پیکربندی کنید. در صورتی که این کار را انجام دهید، در صورت شکست فقط یک پلتفرم نیاز دارد کارهای خود را بازیابی کند.
کلام آخر
در این مقاله سعی کردیم تا اجرای سرویس کوبرنتیز در ماشین‌های مجازی و سرورهای واقعی را مقایسه کنیم. همان‌طور که در متن خواندیم دانستیم که استفاده از هرکدام این سرورها مزایا و معایبی را برای خود دارند. شما می‌توانید با استفاده از اطلاعاتی که در این مقاله در اختیار شما قرار دادیم، بهترین گزینه مناسب برای اجرای سرویس کوبرنتیز را انتخاب کنید.
با یوتاب می‌توانید در مخازنی امن و سبک، پروژه‌های خود را ذخیره و با همکاران خود در فضایی یکپارچه به اشتراک بگذارید و به صورت نامحدود ورژن‌های مختلف نرم‌افزار خود را در مخازن داکر ابر یوتاب نگهداری کنید.