زیر ساخت ابری که به آن IaaS نیز گفته می شود، یک مدل ارائه خدمات رایانش ابری است که منابع محاسباتی، ذخیره سازی، شبکه و سایر زیر ساخت های رایانه ای را به صورت سرویس به کاربران ارائه می دهد. منابعی که توسط این خدمات ارائه می شوند، بر حسب تقاضا و از طریق اینترنت در دسترس هستند. استفاده از زیر ساخت های ابری مزایای بسیار زیادی از جمله انعطاف پذیری و مقایس پذیری بیشتر و همچنین صرفه جویی در هزینه ها را به همراه خواهد داشت. اگر می خواهید بیشتر با زیر ساخت ابری آشنا شوید، ادامه مقاله را از دست ندهید.

زیر ساخت ابری چیست؟

در توضیحی ساده باید گفت که زیر ساخت های ابری به سخت افزار و مولفه های نرم افزاری اشاره دارد. از مولفه های نرم افزاری و سخت افزاری می توان به سرور ها، فضا های ذخیره سازی، نرم افزار های مجازی سازی و ابزار های مدیریتی اشاره کرد که از الزامات محاسباتی رایانش ابری پشتیبانی می کنند.

علاوه بر این موارد یک زیر ساخت ابری دارای یک لایه انتزاع است که منابع و خدمات مورد نیاز کاربران را به صورت مجازی و منطقی از طریق رابط های برنامه نویسی کاربردی (API) و همچنین رابط های خط فرمان یا رابط های گرافیکی مبتنی بر API به کاربران ارائه می کند.

نقش زیر ساخت ابری در رایانش ابری چیست؟

زیر ساخت ابری پایه و اساس محاسبات ابری است. این زیر ساخت با تقسیم اجزای سخت افزاری و نرم افزاری به بخش های کوچک تر و مجازی شده، امکان ارائه منابع محاسباتی و ذخیره سازی را به کاربران از طریق اینترنت یا شبکه فراهم می کند. این منابع می توانند برای اجرای طیف گسترده ای از برنامه ها و خدمات، از جمله هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی مورد استفاده قرار بگیرند.

اجزای زیر ساخت ابری چیست؟

زیرساخت ابری، مجموعه ‌ای از عناصر فناوری است که برای پشتیبانی از خدمات ابری استفاده می‌ شود. این عناصر شامل سرور ها، ذخیره ‌سازی دائمی و تجهیزات شبکه می ‌شوند. زیرساخت ابری معمولا در مقیاس بسیار بزرگی اجرا می‌ شوند؛ زیرا باید بتواند نیاز های کاربران زیادی را برآورده کند. مهم ترین اجزای زیر ساخت های ابری عبارت اند از:

• سرور

برای درک بهتر سرور زیر ساخت ابری، خوب است که یک مثال بزنیم. ارائه دهندگان بزرگ سرویس های ابری مانند آمازون وب سرویس، مایکروسافت آزور و گوگل کلود پلتفرم، خدمات خود را بر اساس سرور هایی ارائه می دهند که توسط چندین کاربر به اشتراک گذاشته می شوند.

 این مدل نیاز به ظرفیت محاسباتی بسیار زیادی دارد تا بتواند تغییرات ناگهانی در تقاضای کاربران را مدیریت کند و تقاضا را به طور بهینه بین سرور ها توزیع نماید. به همین دلیل، زیر ساخت ابری معمولا از سیستم هایی با قدرت بسیار بالا تشکیل شده است که به طور مشترک از توان محاسباتی خود استفاده می کنند. این سیستم ها معمولا از سرور های چند سوکتی و چند هسته ای تشکیل شده اند.

• فضای ذخیره سازی

زیر ساخت های ابری بر خلاف زیر ساخت های سنتی مراکز داده، معمولا از فضای ذخیره سازی متصل محلی بهره می برند. برای این کار در زیر ساخت ابری از درایو های حالت جامد (SSD) یا درایو های دیسک سخت (HDD) استفاده می کنند.

ذخیره سازی متصل محلی جایگزینی برای آرایه های دیسک مشترک در شبکه منطقه ذخیره سازی است؛ زیرا این کار مقیاس بندی را ساده تر می کند. به همین دلیل ارائه دهندگان خدمات ابری می توانند ظرفیت فضای ذخیره سازی را با افزودن تدریجی گره های محاسباتی با تعداد و نوع دیسک های محلی مورد نیاز مطابقت دهند.

• شبکه

یک زیر ساخت ابری برای انتقال داده به شبکه ای با پهنای باند بالا نیاز دارد. به همین دلیل در بین زیر ساخت های ابری از تجهیزات شبکه معمولی مانند سوئیچ ها و روتر های زیادی استفاده می شود. همچنین زیر ساخت های ابری از شبکه های مجازی و توزیع بار برای توزیع ترافیک شبکه استفاده می کنند.

انواع معماری فضای ابری

معماری زیر ساخت های ابری به طور کلی به سه دسته خصوصی، عمومی و ترکیبی تقسیم می شود.

1. معماری خصوصی

در یک زیر ساخت ابری خصوصی یک سازمان زیر ساخت های ابری خود را ایجاد می کند و روی آن مالکیت دارد. این بدین معنی است که سازمان فراهم کننده زیر ساخت ابری تنها کسی است که می تواند از فضای ابری و خدمات آن به صورت اختصاصی استفاده کند. این نوع معماری مزایای زیادی از جمله تطبیق پذیری بالا و راحتی بیشتر در خدمات ارائه شده دارد. همچنین کنترل دقیق تر، مدیریت بهتر و امنیت بیشتر برخی از مزایای این نوع معماری هستند که باعث می شود اکثر سازمان ها از مدل های خصوصی استفاده کنند.

2. معماری عمومی

زیر ساخت ابری عمومی به شکلی است که سخت افزار و نرم افزار متعلق به یک شخص ثالث است و این منابع به صورت مشخص شده بین مشتریان به اشتراک گذاشته می شوند. مشتریانی که از این خدمات استفاده می کنند نیز هزینه خدمات و قابلیت هایی را که در اختیار آن ها قرار می گیرد، بر اساس عوامل مختلفی پرداخت می کنند.

• معماری ترکیبی

این نوع معماری همان طور که از نام آن نیز پیداست، ترکیبی از دو نوع معماری خصوصی و عمومی است. این نوع زیر ساخت ها تطبیق پذیری بیشتری نسبت به مدل های عمومی دارند. برای مثال یک سازمان می تواند  داده های حساس و مهم خود را در یک بخش خصوصی نگهداری کند و سایر برنامه ها و داده هایی را که اطلاعات چندان مهمی ندارند، در ابر عمومی اجرا کنند. همچنین می توان از منابع ابر عمومی برای رسیدگی به افزایش تقاضا برای ارائه خدمات به صورت بهینه نیز استفاده کرد.

جمع بندی

زیر ساخت ابری در واقع پایه و اساس رایانش ابری است. زیر ساخت ها می توانند شامل منابع سخت افزاری، نرم افزاری و شبکه ای باشند که برای اجرای برنامه ها و خدمات ابری به کار برده می شوند. زیر ساخت های ابری می توانند به صورت خصوصی، عمومی یا ترکیبی از این دو ارائه شوند. برای آشنایی بیشتر در این مقاله درمورد زیر ساخت های ابری و مدل های مختلف معماری آن توضیح دادیم.